Reizen is ook leren dat de natuur dichterbij is dan we denken, ook al moeten we soms afstand nemen om een beeld van het geheel te krijgen.
We staan stil bij talrijke wonderen, maar niets toont ons beter de kracht en de hybride kant van de natuur dan de zee met zijn eeuwig bewegende golven waarop wij kunnen "vliegen"
Boven het water vliegen: dat is wat de schrijver en fotograaf van onze "Stories of Audacity" deed in dit tweede gedeelte, dankzij de trimaran Maserati Multi70 en Giovanni Soldini.
Ontdek de KRACHT VAN DE NATUUR.
Adzmund Moïschel, mijn spirituele zoon, riep de kapitein, hoe sterk hield je stand in tegenspoed!
Hoeveel moed! Hoeveel intuïtie om het getij te doen keren! Ga ons voor!
Antoine Volodine, Des anges mineurs (vrij vertaald)
Bijna uitdagend rijst het noordelijke gedeelte van het eiland op uit olijfboomgaarden en groene vlakten. Meter na meter zwoegt het zich naar boven zoals een fietser een berg beklimt. De mooie roodkleurige aarde is eerst bedekt met linden, dan met eiken en naaldbomen en verandert ten slotte in hoge okeren rotsen waartegen de golven slaan.
Plots houdt de berg op. De wind steekt op en je ziet met eigen ogen hoe hij is ontstaan: de rotswand is indrukwekkend. Het eiland is een door de aarde aan de golven opgedragen monument.
De kustlijn is loodrecht en complex. We houden hier even halt en hernemen ietwat zuidelijker onze tocht, maar altijd op een plek tussen land en zee. Hier ben je ten volle getuige van de eeuwige verandering: land en zee, vrije en potentiële energie, hoogte en vlakke horizon.
In het nieuwe gedeelte van de hoofdstad ligt een jachthaven voor zeilers.
Het is een kleine haven met elegante cafés en winkeltjes links, terwijl je rechts bij de zee zilverkleurige vissen vlak onder het wateroppervlak ziet schitteren en je de boten, havenarbeiders en lopers ziet die het tafereel opvrolijken. Zonder ze in de weg te lopen haal je het einde van de pier waar het eigenlijke verhaal begint.
Giovanni Soldini lacht vaak helder en luid maar wordt ook meteen weer ernstig. Kortgeknipte nagels en ruwe, sterke handen, een sigaret in zijn mond en een oorbel in zijn linker oorlel, uitdrukking van zijn rebellerende spirit.
In één oogopslag zie je het ware gelaat van alle piraten uit je kindertijd, snap je de grootspraak van avonturenromans en besef je hoeveel toewijding en diepe kennis nodig zijn voor de rol, de verantwoordelijkheid die op de schouders rust van een kapitein, een zeevaarder. Terwijl je dit bedenkt, hoor je de Schipper zijn bevelen roepen.
Dit is een reis van snelheid en technologie naar en in het hart van de energie die oprijst uit en neerdaalt in de natuur zoals een naald op en neer gaat in stof of zoals een dolfijn de Middellandse zee doorklieft. De mens is echter ouder dan de machines die hij voor land en water bouwt: een 300.000-jaar oud technologisch wonder dat alleen al met zijn verbeelding ruimte en tijd hybride kan maken. Een wezen dat louter met de kracht van zijn kennis de intieme relatie tussen de dingen aanvoelt.
Het eerste wat je dus moet doen voordat je vertrekt, is jezelf zien als een hybride wezen, een kustlijn, het breekpunt van natuurelementen die eeuwig onstabiele bewegingen maken tussen zee en land. Op één en hetzelfde ogenblik, tegelijkertijd.
Beeld je nu in dat de Schipper tegelijkertijd land en zee kiest en dan vertrekt. En dat jij hem vergezelt.
De motor vertrekt het eerst. Samen met de Schipper die de landroute volgt, rijd je nu de overheersende rode kam van het eiland tegemoet. De Ghibli Hybrid is op weg naar de top van de rotswand maar voorlopig rijdt de 330-pk nauwelijks hoorbaar door de straten vlak boven de haven: de huizen worden bomen, mensen ruimen de baan voor schapen en geiten, verkeers- en reclameborden voor de zon.
Volg je de zeeroute - zonder te vergeten dat alles tegelijkertijd en met dezelfde technologische visie gebeurt - dan voert de veel luidere motor van de trimaran Maserati Multi 70 je met een snelheid van vijf knopen het havendok en de baai uit (bij de vuurtoren links zie je de zee in detail), naar open zee, op zoek naar de beste wind.
Intussen, terwijl alles in de cabine, van de leren bekleding en het houten stuur tot de stalen pedalen, gestadig over het wegasfalt rolt, toont het display op het instrumentenpaneel de resultaten van de gecombineerde werking van de 4-cilindermotor en de 48V-elektromotor: bij elke bocht, telkens als je optrekt of remt, wordt potentiële energie opgeslagen die weer wordt ingezet bij de volgende versnelling. Een complex, integraal systeem van uitgewisselde energie, net zoals de natuur en jouw tocht, waarvan je in de wagen zelf niets merkt: geen schokken of merkbare schommelingen (de DC-omvormer en de 48V-accu verdelen het gewicht achteraan): wat de systemen met elkaar verbindt is de energie zelf.
In de trimaran die nu de baai verlaat, zet de schipper de motor uit terwijl de bemanning de zeilen begint te hijsen. Eerst het grootzeil en de fok die de boot zijn absoluut perfecte vorm geven. Met kracht wordt aan de zwengel van de koffiemolen gedraaid; de wind komt in de zeilen en de knopen nemen toe.
Dankzij de technologie wordt telkens als de wagen vertraagt of remt energie opgeslagen. Zodra de trimaran snelheid krijgt op de golven die de vormen van de bergen van Palma volgen, "moet je laag, eigenlijk vlak boven het water vliegen - brult de Schipper - telkens als de boot een holte raakt, wordt energie verspild".
En inderdaad, naarmate er meer wind in de zeilen komt, rolt de zee sneller onder het netwerk tussen de zijkanten en de romp door (dit zie onder je voeten). Kom je aan dertig knopen, dan is het volhouden geblazen. De wind fluit onophoudelijk met een diepe toon tussen de zeilen door. Aanwijzingen worden uitgewisseld om de boot in balans te krijgen, vaart te geven en te controleren of de maneuvres snelheid en energie hebben opgeleverd. Hier is geluid synoniem van leven, voortbewegen.
Geen geluid in de Ghibli. Wind veroorzaakt op de body van de Ghibli geen enkel geluid. De aerodynamica van de wagen benadert de perfectie. Waar afwezigheid van wrijving voor beide voertuigen behoud van energie garandeert; waar geluid op zee wijst op leven, is stilte hier luxe. Je hoort alleen de motor en het geritsel van de banden op het asfalt. Het ogenblik is aangebroken om je kracht te tonen: zowel op zee als aan land.
Snelheid, op zee of aan land, is een roeping. De methode om snelheid te bereiken, vergt levenslange inspanningen.
Foils zijn niet echt nieuw. Draagvleugelzwaarden die de boot uit het water tillen, dwarskracht leveren en de boot als het ware op het water laten vliegen. De boot vaart nu met 30 knopen; rechts komt de romp enkele meters naar boven tijdens het draaien, de trimaran ligt nu noordoostelijk, op zoek naar een luchtstroom. De fok bolt op en terwijl de windsnelheid nu vijftien knopen bedraagt, bouwen de zeilen een schijnbare wind op die de snelste boot ter wereld vooruit duwt en je echt van zijn kracht laat proeven. Wind gaat vooraf aan wind, de besten hoeven geen weersystemen te zoeken.
De zeeman zit aan het stuurwiel en rookt, sigaret in zijn linkerhand in de wind, het lawaai en de snelheid terwijl hij met zijn rechterhand het supergevoelige stuurwiel met zes sensoren beweegt waarmee de ingenieurs van Maserati dit meesterwerk op het water nog welbespraakter hebben gemaakt.
Het hybride systeem is ook niet nieuw - het eerste hybride voertuig dateert uit 1899 - maar het is pas nu dat het, net zoals foils, geperfectioneerd is en ten volle wordt benut. Het hybride systeem van Maserati is een octrooi van de research-afdeling: net zoals op de trimaran is het overwegende gevoel dat van meedrijven op het evenwicht tussen gebruikte en opgeslagen energie, in een constante balans van technologie en natuur. Je laat het raampje zakken en ruikt het hars van de pijnbomen, je voelt de lucht snel in je neusgaten komen en voor altijd weggaan.
Dit is de climax. Je blik dwaalt over een punt in de verte om een idee te krijgen van de afstand die je nog moet afleggen. Rust vinden in nooit aflatende beweging. En zodra je de snelheid, de sierlijke dans van technologie echt voelt, zie je hoe groot menselijke verbeeldingskracht op zee kan zijn en hoe precies aan land. Pak die kracht op, gebruik hem, hij voerde je over zee en land, recht naar de bestemming van een reis die een dialoog is tussen vormen van technologie met diepe eerbied voor zijn omgeving. Een kracht die door verbeelding vorm kreeg, performance die niet alleen stabiel is maar ook beter werd. Dit is niet het einde; het is het einde van de reis.
Ver van de baai draait de trimaran nu om zijn terugreis aan te vangen. De Ghibli keert zijn richting om met een blik op de wijdse zee. Een seconde lang valt alles stil. De wind, de beweging, wij, de Schipper. De bemanning van de trimaran kijkt op naar de top van de rotswand en ziet een schittering die door een voorruit op het krachtige, petrolblauwe grootzeil wordt weerspiegeld. Kijk, je ziet het helemaal daarboven, waar de Schipper zijn zeilboot groet en je toeknikt voordat hij weer in zijn wagen stapt om terug te keren naar zijn boot.
Een half uur later komen een wagen en een trimaran aan in de haven na een gelijktijdig gemaakte tocht en kan de bemanning de verbeelding en technologie die hen in staat stelden om zich te gedragen als waren ze de kustlijn zelf, achter zich laten: water en land, performance en eerbied, vrije en potentiële energie, wind en grip, geluid en stilte.
Related stories
It's time for a new luxury revolution
